Асалнинг ўғли бу йил биринчи синфга чиқди.
Худо хоҳласа фарзандларидан умиди катта!
Бир куни болаларнинг хонасини йиғаётиб, ўғлининг сумкасига кўзи тушди. Уни олиб, ичидан китоб дафтарларини чиқарди. Кўриб, ҳайратда қолди.
Битта фандан иккита дафтар, уйга вазифалари тўлиқ бажарилмаган, баҳолар устидан бўялган, дафтарлар букланган.
Қотиб қолди…
Шу пайт ўғли хонага кириб келди ва онасининг ҳолатини кўриб, нима дейишни билмай қолди.
Чунки ўғли гап нимада эканлигини онасининг кўзларига қараб сезди.
Шунда у кўзларида ёш билан:
- Она, мени кечиринг, бошқа қайтарилмайди. Менга яхши ўқи дегандингиз, бироқ мен яхши ўқимадим. Энди яхши ўқишга ҳаракат қиламан. Менга ишонгандингиз. Она, мени кечиринг!- дея йиғлай бошлади.
Лекин Асал ҳали ўғлига ҳеч нарса демаган эди.
Онаси фарзандининг кўзига қараб тураркан, аслида ўғлидан ўзи кечирим сўраш кераклигини ҳис этди. Чунки у ўз фарзандини назорат қилмаган, унга дарсларида кўмаклашмаган, оналик вазифасини тўлақонли бажармаганини тушунди.
Асалнинг ёдига бир зумда, ўзи биринчи синфга боргани, онаси унга ручка ушлаган қўлларини ушлаб, ҳарф ёздирганлари, Алифбо китобини бўғинлаб ўқитгани, математикадан бирга бирни қўшишларни ўргатгани ёдига тушди. - Менчи? Она бўлиб шу ишларни қилдимми? Ўз фарзандимни ҳозир уришишга ҳаққим борми? Йўқ.
У ўғлини маҳкам бағрига босиб, ўғлидан кечирим сўради.
-Ўғлим, мени кечир! Уй ташвишлари, деб елибман, югурибман. Аммо сени қаровсиз қолдирибман. Сенга етарлича вақт ажратмабман. Сени ҳар бир босган қадаминг, мени босган қадамим эканлигини эсимдан чиқарибман. Аслида бу букланган, бўялган дафтарлар сенинг дафтарларинг эмас, менинг дафтарларим! Бу қўйилган икки баҳолар менга қўйилган баҳолар!
Лекин сен хафа бўлма! Ҳамма нарсани тўғирлаш мумкин.
Энг асосийси, иккимиз ҳам ўз хатоимизни вақтида тушунганимиз.
Энди бу хатоимизни биргаликда тўғирлаймиз. Мен сени ёнингдаман ва мен сени келажакда катта инсон бўлишингга ишонаман, — деб ўғлига таскин берди.
Бу гапларниэшитган ўғил боя тўкаётган кўз ёшларини артди.
Чунки у онасининг ўғлига бўлган ишончини ҳис этди.
Эртанги кунимиз бўлган фарзандларимизга кўпроқ вақт ажратайлик. Улардан бирор нарса талаб қилишдан олдин ўзимиз ўша нарсани ўргатганмизми йўқми ўйлаб кўрайлик. Унинг ҳам фикрини эшитайлик.
Зеро, меҳр берсанг, меҳр оласан деб бежизга айтишмаган. Келажагимиз ҳисобланган фарзандларимизнинг ортидан яхши гаплар эшитиш, уларнинг ҳаётдаги улкан ютуқларга эришиши эса биринчи ўринда биз ота-оналарга боғлиқ эканлигини эсимиздан чиқармайлик!
Райҳон Ҳакимова,
ОКМК МБФ Қозонхона қурилмалари машинисти.