Атрофни кўз қири билан текширган бўлиб, ёнидаги кампирнинг ҳамёнини ўғринча ўз сумкасига солди. Ҳеч ким кўриб қолмаганига ишонч ҳосил қилиб, дўкондан олган газли сувининг пулини тўлаб шошиб чиқиб кетди. Катта ўлжадан мамнун бўлиб, қўлидаги сумкасини ўйнатганча сакраб-сакраб қадам ташлаб кетаверди. Тўсатдан ўша дўкондаги сотувчи боланинг уни чақириб югуриб келаётганини кўрди-ю, қадамини тезлатди. Бола етиб олиб унинг йўлини тўсди, ҳансираганча қўлидагини узатди:
— Газли сувни унутиб қолдирибсиз.
Аржумандбегим.